Aslında bu durumun temelinde sadece estetik kaygılar yatmıyor. Gücü simgelemek de amaçlardan biri.
Daha detaylı bakmak istersek eğer o dönem yaşayan toplumların kültürel, ahlaki ve siyasi görüşlerini de incelemek gerekiyor.
Yunanlar için insan formu, atletik ve kaslı vücutlarla özdeşleşiyordu.
İnsan anatomisi üzerine pek çok çalışma yaptıklarını biliyoruz. Onlara göre çıplaklık, vücudun anatomik yapısını ayrıntılı bir şekilde incelemek için en ideal yoldu. Heykellerin kas yapıları belli olacak şekilde çıplak tasarlanması da yaptıkları çalışmaları göstermenin iyi bir yoluydu.
Spor müsabakalarının da heykellerin çıplak tasvir edilmesinde payı büyük.
Çünkü onlara göre kaslı bir vücut disiplin, güç ve kahramanlıkla ilişkilendirilirdi. Spor yarışmaları ve atletik faaliyetler genellikle çıplak yapılırdı. Heykellerdeki çıplaklık ve abartılı kas oranı da onların ne kadar güçlü olduklarını gösteriyordu.
İçeriğin başında bu durumun siyasi sebepleri olduğunu da söylemiştik.
O dönemde heykeller aynı zamanda propaganda araçları olarak kullanılırdı. Tıpkı sporcularda olduğu gibi hükümdarlar ve önemli devlet adamları, güç ve otoritelerini göstermek için kendilerini heykellerde kusursuz fiziksel formlarda göstermeyi tercih ederlerdi.
Bu heykeller, Antik Yunan’daki dinî ve kültürel ritüellerin de bir parçasıydı.
Hâliyle o dönem tanrı ve mitolojik kahramanların heykellerde kusursuz ve güçlü bir görünümle tasvir edilmesi de çok şaşırtıcı değil.
Benzer içeriklere de göz atabilirsiniz:
